Jak rozpoznać jaskrę?

Jaskra to przewlekła choroba oczu, która prowadzi do uszkodzenia nerwu wzrokowego i może prowadzić do utraty wzroku. W Polsce jaskra dotyka około 200 000 osób, a jej częstość występowania rośnie wraz z wiekiem. Wczesne wykrycie jaskry jest kluczowe dla skutecznego leczenia i zapobiegania utracie wzroku. W niniejszym artykule omówimy, jak rozpoznać objawy jaskry oraz jakie badania diagnostyczne są stosowane w jej wykrywaniu.

Jakie objawy mogą świadczyć o pojawianiu się jaskry?

Jaskra często rozwija się powoli i bezboleśnie, co sprawia, że trudno ją wykryć we wczesnym stadium. Wiele osób nie zdaje sobie sprawy z problemu, dopóki nie doświadczy znacznego pogorszenia widzenia. Niektóre z objawów jaskry to jednak następujące symptomy, na które warto zwrócić uwagę.

Jaskra najpierw atakuje widzenie obwodowe, co może prowadzić do stopniowego zwężenia pola widzenia. Osoba z jaskrą może zauważyć, że trudniej jej dostrzegać przedmioty po bokach lub peryferiach swojego pola widzenia.

Osoby z jaskrą mogą mieć problemy z przystosowaniem się do zmiany oświetlenia, na przykład gdy przechodzą z jasnego pomieszczenia do ciemnego.

Zaburzenia widzenia kontrastu i kolorów oraz rozmazane widzenie mogą również towarzyszyć jaskrze. Kolejnymi objawami mogą być bóle głowy, bóle oczu oraz uczucie ciśnienia w okolicy oczu.

Badania diagnostyczne stosowane w wykrywaniu jaskry

Jeśli podejrzewasz, że możesz mieć jaskrę, powinieneś udać się na konsultację do specjalisty okulisty. Diagnoza jaskry wymaga przeprowadzenia różnorodnych badań w celu oceny stanu oczu i określenia poziomu ciśnienia wewnątrzgałkowego. Poniżej znajduje się lista kluczowych badań stosowanych do diagnozy jaskry.

1. Pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego (tonometria)

To jedno z podstawowych badań oceniających ciśnienie płynu wewnątrz oka. Wysokie ciśnienie może być jednym z czynników ryzyka rozwoju jaskry.

2. Pole widzenia (perimetria)

Badanie pola widzenia polega na ocenie zakresu widzenia pacjenta. W jaskrze dochodzi do stopniowej utraty pola widzenia, zwłaszcza z obwodu, co można zauważyć w trakcie tego testu.

3. Badanie nerwu wzrokowego (oftalmoskopia)

Oftalmoskopia pozwala na ocenę zdrowia nerwu wzrokowego, który ulega uszkodzeniu w przypadku jaskry. Lekarz ogląda dno oka, szukając ewentualnych zmian w obrębie tarczy nerwu wzrokowego.

4. Pomiar grubości rogówki (pachymetria)

Grubość rogówki może wpływać na wyniki pomiaru ciśnienia wewnątrzgałkowego. Badanie pachymetrii pomaga dostosować wyniki tonometrii.

5. OCT (tomografia optyczna coerencyjna)

To zaawansowane badanie obrazowe, które pozwala na dokładne zobrazowanie struktur oka, w tym nerwu wzrokowego i warstwy siatkówki. Pomaga w wykrywaniu wczesnych zmian związanych z jaskrą.

6. Badanie kąta przesączenia

Ocenia anatomiczny kąt przesączenia, gdzie ciecz wodnista opuszcza oko. W jaskrze kąt ten może być zamknięty, co wpływa na odpływ płynu i zwiększa ciśnienie wewnątrzgałkowe.

7. Badanie ciśnienia tętniczego

Wysokie ciśnienie tętnicze może być czynnikiem ryzyka jaskry, dlatego istotne jest jego monitorowanie.

Badanie pola widzenia,  pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego  i pozostałe badania są kluczowe dla precyzyjnej diagnozy jaskry i opracowania skutecznej strategii leczenia. Osoby z ryzykiem jaskry lub już zdiagnozowane z tą chorobą powinny regularnie poddawać się kompleksowym badaniom oczu, aby monitorować postęp schorzenia i dostosowywać terapię.